کس نمیداند ز من جز اندکی/ وز هزاران جرم و بد فعلی یکی
من همـی آن دانم و ستار من/ جرمهــا و زشتـی کـردار من
هر چه کردم جمله ناکرده گرفت/طاعــت نـاورده آورده گرفـت
نام من در نامه پاکان نوشت/دوزخی بودم ببخشیدم بهشت
عفو کرد آن جملگی جرم و گناه/شد سفید آن نامه و روی سیاه
آه کردم چون رسن شد آه من/گشت آویزان رسن در چاه من
آن رسن بگرفتم و بیرون شدم/شاد و زفت و فربه و گلگون شدم
در بن چاهی همی بودم نگون/در دو عالم هم نمیگنجم کنون
آفـرینـها بر تـو بادا ای خـــدا/ناگهان کردی مرا از غم جدا
گر سر هر موی من گردد زبان/شکرهای تو نیاید در بیـــان
دنبال شاعر این شعر زیبا می گردم ممنون میشم اگه نامشو بگین
با سلام وتشکر از مطالب ارزندتون
آدرسی که در اختیارتون قرار دادم متعلق به یکی از دوستان بسیار خوب و فعال در
زمینه وبلاگ نویسی عرفانی و مذهبیه که برای خود بنده واسطه فیض بودند
بنده به طور اتفاقی با وب شما آشنا شدم و با دیدن فضای معنوی وبتون خواستم
یه فضای بسیار نورانی و ارزشمند دیگه رو خدمتتون معرفی کنم
خوشحال میشیم شما هم به جمع دوستان منتظر ظهور در این وبلاگ که متعلق به
آقا امام زمان(عج) هست بپیوندید.
با تشکر
خیلی ممنون. شعر خیلی خوبی بود.
سلام. این مطلبتون خیلی جالب بود.
http://mamlook.blogsky.com/1387/08/06/post-33/
قشنگه مثل خیلی چیزای ظاهری و شعارگونه مون.